ငရုတ္သီးေရာင္းသူ

ငရုတ္သီးေရာင္းသူေတြမွာ ဒီလိုအခက္အခဲမ်ဳိး ရွိေကာင္းရွိလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခက္အခဲက ငရုတ္သီးေရာင္းသူကို "ငရုတ္သီးက စပ္လား?"လို႔ ဝယ္သူေတြေမးၾကတဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္တယ္။

ငရုတ္သီးေရာင္းသူက "စပ္တယ္"လို႔ ျပန္ေျဖရင္ ငရုတ္သီးဝယ္သူ အစပ္မႀကိဳက္ခဲ့ရင္ မဝယ္ဘဲထြက္သြားေတာ့မယ္။ "မစပ္ဘူး"လို႔ ေျဖျပန္ရင္လည္း ဝယ္သူက အစပ္ႀကိဳက္သူဆိုရင္ ဒီအေရာင္းအဝယ္က မျဖစ္ေတာ့ဘူး။

ဒီလိုအခက္အခဲကို ေျဖရွင္းတဲ့နည္းက အားလံုးသိၾကတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။ ငရုတ္သီးကို ႏွစ္ပံုခဲြလိုက္မယ္။ တစ္ပံုကစပ္တယ္၊ တစ္ပံုကမစပ္ဘူးဆိုၿပီး ေရာင္းရင္ ဝယ္သူက သူ႔စိတ္ႀကိဳက္တစ္ပံုေရြးလိမ့္မယ္။ ဒါက အမ်ားသိတဲ့ စာအုပ္ထဲမွာေရးထားတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္အားေနတာနဲ႔ ငရုတ္သီးေရာင္းသူေဘးမွာထိုင္ ဒီအခက္အခဲကို သူဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဝယ္သူမရွိတဲ့အခိုက္ ေရာင္းသူကို လူတတ္ႀကီးလုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္သြားေျပာလိုက္ေသးတယ္။

"အစ္မႀကီး.. ငရုတ္သီးကို ႏွစ္ပံုပံုလိုက္ေလ... ဝယ္သူက စပ္တာလိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဟိုတစ္ပံုကိုထိုးျပလိုက္၊ မစပ္တာလိုခ်င္ရင္ ဒီတစ္ပံုကိုထိုးျပလိုက္လုပ္ေပါ့"

ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာကို ေရာင္းသူကနားေထာင္ၿပီး ရယ္တယ္.. ၿပီးေတာ့ "မလိုပါဘူး.. "လို႔ဆိုတယ္။ အဲဒီမွာ ငရုတ္သီးဝယ္သူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း "အစ္မႀကီး.. အစ္မႀကီးရဲ႕ငရုတ္သီးက စပ္လား?"လို႔ေမးတယ္။

ေရာင္းသူအမ်ဳိးသမီးက "အေရာင္ေတာက္တာ စပ္တယ္၊ အေရာင္ေဖ်ာ့တာ မစပ္ဘူး"လို႔ဆိုတယ္။ ဝယ္သူက သူႀကိဳက္တာကို ေရြးဝယ္ၿပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္။

ဒီကေန႔က ဘာေန႔လို႔ဆိုရမလဲ.. လူတိုင္းက အေရာင္ေဖ်ာ့တဲ့မစပ္ဘူးဆိုတဲ့ ငရုတ္သီးကိုပဲ ေရြးဝယ္ခဲ့ၾကတယ္။ တေအာင့္ၾကာေတာ့ အေရာင္ေဖ်ာ့ငရုတ္သီးေတြ မရွိသေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က "က်န္တဲ့ငရုတ္သီးေတြကို ႏွစ္ပံုခဲြလိုက္ပါ။ မဟုတ္ရင္ ေရာင္းရခက္လိမ့္မယ္"လို႔ ေျပာေတာ့ ေရာင္းသူက ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္နဲ႔ ေခါင္းခါျပၿပီး "မလိုပါဘူး.."လို႔ဆိုျပန္တယ္။

ဝယ္သူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာျပန္တယ္။ "ငရုတ္သီး စပ္လား?" ေရာင္းသူက ကိုယ့္ငရုတ္သီးကိုၾကည့္ၿပီး "အေတာင့္ရွည္က စပ္တယ္။ အတိုက မစပ္ဘူး"လို႔ဆိုတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ေရာင္းရင္ ငရုတ္သီးအေတာင့္တိုေတြပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့တယ္။ နီနီရဲရဲ ငရုတ္သီးေတာင့္တိုေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာခဲ့ေတာ့ဘူး။ အင္း.. ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ သူဘာလုပ္လိမ့္မလဲလို႔ပဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

ေနာက္ဝယ္သူတစ္ေယာက္ေရာက္လာလို႔ ငရုတ္သီးစပ္လားလို႔ ေမးတဲ့အခါ ေရာင္းသူက "အခြံေပ်ာ့တာက စပ္တယ္။ မာတာက မစပ္ဘူး"လို႔ဆိုတယ္။ ေရာင္းသူကို ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲခ်ီးက်ဴးမိတယ္။ တစ္ေနကုန္ေနလွန္းခံထားရတဲ့ ငရုတ္သီးတခ်ဳိ႕က ေရဓာတ္ေျခာက္ၿပီး ေပ်ာ့ေနခဲ့ၿပီ။

ငရုတ္သီးေတြေရာင္းကုန္သြားေတာ့ ငရုတ္သီးေရာင္းသူက ထြက္မသြားခင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ့တယ္။

"ရွင္ေျပာတဲ့ ငရုတ္သီးေရာင္းနည္းကို လူတိုင္းသိတယ္။ အဲ.. ကၽြန္မရဲ႕နည္းကိုေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ပဲသိတယ္"

ဘဝထဲက အသိဉာဏ္ေတြကို စာအျဖစ္ေရးဖဲြသီကံုးႏိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာအုပ္ထဲက အသိဉာဏ္အတိုင္း ဘဝမွာ လြယ္လြယ္ကူကူ ရွင္သန္လို႔မရႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အေၾကာင္းက ဘဝဆိုတာ လႈပ္ရွားသက္ဝင္ေနရတဲ့အရာမို႔ျဖစ္တယ္။ ငရုတ္သီးေရာင္းသူေၾကာင့္........

အသိဉာဏ္ထဲမွာ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းေတြ ေရာစပ္မေနပါေစနဲ႔။ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္းထဲမွာလည္း အသိဉာဏ္ေတြ ကင္းမဲ့မေနပါေစနဲ႔... ဆိုတဲ့အသိကို ကၽြန္ေတာ္ရလိုက္ေတာ့တယ္။

မူရင္း --- http://ibook.idv.tw/enews/enews391-420/enews415.html