ဓာတ္ပံုဆရာတစ္ေယာက္က အျခားေသာ ဓာတ္ပံုကင္မရာမင္း တစ္ေယာက္ကို ဓာတ္ပံုရိုက္ထားတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ေအာက္က ပံုမွာ အေမရိကား အရီဇိုးနားျပည္နယ္က နံမည္ေက်ာ္ၾကားလွတဲ႔ ဂရင္းကင္ညႊန္ေခ်ာက္ၾကီးရဲ႕ ညေနဆည္းဆာအလွကို ဓာတ္ပံုဆရာ Hans van de Vorst က ဓာတ္ပံုရိုက္ေနရင္း ပင္မ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္ကေန သီးသန္႔ ကြဲထြက္ေနတဲ႔ ေက်ာက္သားအစြန္းေပၚကိုတက္ျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတဲ႔ ပံုထဲက အကၤ်ီအျဖဴနဲ႔ ( အမည္မသိ) အျခားေသာ ဓာတ္ပံုဆရာကို သူေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. အဲဒီမွာ ကင္မရာမင္း Hans van de Vorst က သူလက္ရွိ ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတဲ႔ ေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီးရဲ႔ ညေနဆည္းဆာအလွကို ေမ႔ေလ်ာ႔သြားျပီး အကၤ်ီအျဖဴနဲ႔ ကင္မရာမင္းအေပၚကိုသာ သူ႕စိတ္အာရံုတစ္ခုလံုး လံုးလံုးလ်ားလ်ား က်ေရာက္သြားပါေတာ႔တယ္..
သီးသန္႔ ေက်ာက္စြန္းေပၚက ဓာတ္ပံုဆရာ
ဓာတ္ပံုထဲမွာေတြ႔ရတဲ႔အတိုင္း အကၤ်ီျဖဴနဲ႔ ကင္မရာမင္းရပ္ေနတဲ႔ ေက်ာက္သားဟာ ကမ္းပါးနဲ႔ အနည္းငယ္ လွမ္းေနပါတယ္.. သူ႔မွာက သံုးေခ်ာင္းေထာက္ ဓာတ္ပံုရိုက္တဲ႔ စတဲန္းရယ္၊ ကင္မရာရယ္ ပါေနေသးတယ္.. ျပီးေတာ႔လည္း သူစီးထားတာက ရိုးရိုး သားေရကြင္းစြပ္ဖိနပ္နဲ႔… သူရပ္ေနတဲ႔ ေက်ာက္စြန္းေအာက္တည္႔တည္႕ ဂရင္းကင္ညႊန္ေခ်ာက္ၾကီးရဲ႕ အနက္ဟာ ၉၀၀မီတာ (ေပေပါင္း ၂၉၀၀ေက်ာ္) ရွိပါတယ္.. ျပဳတ္သာက်ခဲ႔မယ္ ဆိုရင္ အသက္ရွင္ဖို႔ အခြင္႔အေရး ရွိဖို႔ မလြယ္ကူပါဘူး… ကင္မရာမင္း Hans Van De Vorst က ထူးဆန္းအံ႔ၾသစိတ္ရဲ႕ ေစ႔ေဆာ္မႈနဲ႔ အဲဒီအကၤ်ီျဖဴနဲ႔ ဓာတ္ပုံသမားေလးကို ဓာတ္ပံုရိုက္ယူထားလိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ သူ႔စိတ္ထဲမွာ
၁. သူဘယ္လိုမ်ား အဲဒီေက်ာက္စြန္းထိပ္ကို ေရာက္ေနတာပါလိမ္႔
၂. ဒီေက်ာက္စြန္းေပၚကေန ဘာေၾကာင္႔မ်ား ဓာတ္ပံုရိုက္ေနတာပါလိမ္႔.. လံုျခံဳစိတ္ခ်မႈ ရွိတယ္လို႔ သူယံုၾကည္ရဲ႕လား
၃. သူ ဒီဘက္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚကို ဘယ္လိုမ်ား ျပန္ကူးလာမွာပါလိမ္႔ ဆိုတဲ႔ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ စိတ္၀င္စားစြာ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနမိပါတယ္..
ေနလံုးၾကီးဟာ ဂရင္းကင္ညႊန္ေခ်ာက္ၾကီးရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ကို ၀င္ေရာက္သြားျပီးလို႔ အေမွာင္ရိပ္ေလးစျပီး လႊမ္းျခံဳလာတာနဲ႔ အကၤ်ီျဖဴနဲ႔ ဓာတ္ပံုဆရာေလးဟာ သူ႔ပစၥည္းေတြကို စတင္ထုတ္ပိုး သိမ္းဆည္းပါေတာ႔တယ္.. ကင္မရာကို သူ႔ပုခံုးမွာ လြယ္လိုက္ျပီး သံုးေခ်ာင္းေထာက္တိုင္ရယ္ ပလပ္စတစ္ အိတ္ရယ္ကိုေတာ႔ သူ႕ဘယ္လက္က ေခါက္ျပီးကိုင္ထားပါတယ္.. ဒီေတာ႔ သူ႔မွာ ညာဘက္လက္ တစ္ဖက္ဘဲ အားပါေတာ႔တယ္.. သူဟာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ပင္မေခ်ာက္ကမ္းပါးထိပ္ကို မ်က္ႏွာမူလိုက္ျပီး အသက္ကို အျပည္႔အ၀ ရွဴရႈိက္လိုက္ကာ သူ႔ရဲ႕ သားေရကြင္းထုိးဖိနပ္နဲ႔ အားယူျပီး ခုန္လိုက္ပါေတာ႔တယ္.. ေခ်ာက္ၾကီးရဲ႕ အနက္ဟာ မီတာ ၉၀၀(ေပ ၂၉၀၀ေက်ာ္) ရွိပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ အကၤ်ီျဖဴနဲ႕ ဓာတ္ပံုဆရာဟာ သူခုန္လိုက္ဖို႔ျပင္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးၾကီးရဲ႕ အနက္ကိုေရာ၊ သူဟိုဘက္ကမ္းပါးကို ေရာက္မွ ေရာက္ပါ႔မလားဆိုတဲ႔ သံသယအေတြးကိုေရာ လံုး၀ ေတြးမိပံု မေပၚပါဘူး.. သူ႕ကိုယ္သူ ယံုၾကည္မႈ ရွိရွိနဲ႔ ရဲရဲရင္႔ရင္႔ ခုန္ကူးလိုက္ပါတယ္..
တစ္ဖက္ကမ္းပါးသို႔ခုန္အကူး
တစ္ဘက္ ကမ္းပါးဟာ သူရပ္ေနတဲ႔ ေက်ာက္စြန္းထက္ ပိုျမင္႔တဲ႕အတြက္ သူဟာ အနည္းငယ္နိမ္႔တဲ႕ ေအာက္က ေလွ်ာေစာက္ကေလးေပၚ ခုန္လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္.. အဲဒီခပ္ေလွ်ာေလွ်ာျဖစ္ေနတဲ႔ ေနရာေလးဟာ လူတစ္ကုိယ္စာ ရပ္တည္ဖို႕အတြက္ ခက္ခဲလြန္းတဲ႔ အေနအထား ျဖစ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႕ သူဟာ အဲဒီေနရာကို ညာေျခလွမ္းနဲ႔ ခုန္ခ်လိုက္ျပီး ေက်ာက္သားေပၚ ေျခခ်မိတာနဲ႔ လြတ္ေနတဲ႔ တစ္ဖက္တည္းေသာ ညာလက္နဲ႕ အေပၚက ေက်ာက္သားကို ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ ကုတ္တြယ္လိုက္ပါတယ္.
ညာေျခနဲ႔ တစ္ဖက္တည္းေသာ ညာလက္ကို အားျပဳ၍
တကယ္လို႔မ်ား သူ႕လက္သာ ကုတ္တြယ္မႈ ျမဲျမံျခင္း မရွိခဲ႔ရင္ ေအာက္ကို ျပဳတ္က်သြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္.. ဒါေပမဲ႔ ေသခ်ာၾကည္႔ပါ.. အဲဒီ ကင္မရာမင္းေလးမွာ လြယ္ထားတဲ႔ ကင္မရာရယ္၊ သံုးေခ်ာင္းေထာက္ရယ္၊ ပလပ္စတစ္အိတ္တစ္လံုးရယ္ပါ ပါေနပါေသးတယ္.. ဒီပစၥည္းေတြရယ္ သူ႕ခႏၶာကိုယ္အေလးခ်ိန္ရယ္ကို သူ႕ညာဘက္လက္ တစ္ဖက္တည္းရဲ႕ ကုတ္တြယ္မႈအားနဲ႕ ထိန္းထားခဲ႕ပါတယ္.. အဲဒီအေနအထားကို ေသခ်ာ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနတဲ႔ ကင္မရာမင္း Hans Van De Vorst က စိတ္၀င္တစား ဓာတ္ပံုရိုက္ထားခဲ႔မိပါတယ္.. ေျခေခ်ာ္သြားတာဘဲျဖစ္ျဖစ္ လက္မျမဲလို႔ဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ျပဳတ္သာက်လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ႔ တကယ္ကို မေတြးရဲစရာပါ။
အႏၱရာယ္လက္တစ္ကမ္း
တစ္ဖက္က ေခ်ာက္ကမ္းပါး ေလွ်ာစြန္းေလးမွာ ေရာက္သြားတဲ႔ အကၤ်ီျဖဴနဲ႔ကင္မရာမင္းေလးဟာ စကၠန္႔ အနည္းငယ္မွ် ရပ္လိုက္ကာ သူ႕ပစၥည္းေတြကို အေပၚကမ္းပါးစြန္းေပၚ ပစ္တင္လိုက္ပါတယ္.. ထို႔ေနာက္ေတာ႔ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး အေပၚေရာက္ေအာင္ တြယ္တက္လိုက္ျပီး အေပၚေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ပစၥည္းေတြကို ေကာက္သိမ္းလိုက္ကာ သက္ေတာင္႔သက္သာ အေနအထားနဲ႔ ဘာကိုမွ ဂရုမထားမိေလဟန္ သူ႔ခရီးကို ဆက္လက္ ထြက္ခြာသြားပါေတာ႔တယ္.. ဓာတ္ပံုရိုက္ေနမိတဲ႔ ကင္မရာမင္း Hans Van De Vorst သာလွ်င္ မဆံုးႏိုင္တဲ႔ အေတြးေတြနဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ႔ပါတယ္.. တကယ္လို႕မ်ား ဓာတ္ပံုထဲက ကင္မရာမင္းေလးဟာ ျပဳတ္က်မဲ႔ အႏၱရာယ္ကိုေၾကာက္ျပီး ခုန္ကူးဖို႔ သတၱိမရွိခဲ႕ဘူးဆိုရင္ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္သလို လူေတြဟာ အႏၱရာယ္ကို ေတြးေတာေၾကာက္လန္႔ျပီး ဘယ္အလုပ္ကိုမွ မလုပ္ျဖစ္ဘူးဆိုရင္ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာလည္း ရွိလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဓာတ္ပံုဆရာ Hans Van De Vorst က ေျပာပါတယ္.. ၾကိဳးစားမယ္ဆိုရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိပါဘူးတဲ႔.. ဘ၀ဆိုတာ ကစားပြဲနဲ႔တူပါတယ္.. ေလာကၾကီးက သတၱိရွိသူေတြ၊ စြန္႔စား၀ံ႔သူေတြ၊ ေအာင္ျမင္တဲ႔ သူရဲေကာင္းေတြကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးသလို ၾကိဳးစားရက္နဲ႔ ရႈံးနိမ္႔သြားတဲ႔ သူေတြကိုလည္း ခ်စ္ခင္စြာနဲ႔ ေနာက္ထပ္ၾကိဳးစားဖို႔ အခြင္႔အေရးေတြ ေပးတတ္ပါတယ္.. ဒါေပမဲ႔ ဘာမွမလုပ္၊ ဘာမွမၾကိဳးစားဘဲ အျခားသူေတြ လုပ္ေနတာ၊ ၾကိဳးစားေနတာေတြကို ေဘးကေနထိုင္ၾကည္႔ျပီး အျပစ္ေျပာေနတတ္တဲ႔ သူမ်ိဳးေတြကိုေတာ႔ ေလာကၾကီးက မုန္းတီးပါတယ္တဲ႔.. ဒီလိုဆိုရင္ျဖင္႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိတဲ႔ ဒီကမၻာၾကီးေပၚမွာ အခက္အခဲေတြ၊ အႏၱရာယ္ေတြနဲ႔ ျပည္႔ေနတဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ကစားပြဲေတြ ဆင္ႏြဲရင္း ေအာင္ျမင္မႈကို စြန္႔စြန္႔စားစား ရယူမလား.. ဘာမွမလုပ္ဘဲ ထိုင္ၾကည္႔ျပီး လြယ္လြယ္နဲ႔ အရွဳံးေပးလိုက္မလား..
စာဖတ္သူမိတ္ေဆြ... စြန္႔စားမႈေတြ၊ အႏၱရာယ္ေတြ၊ မာယာေတြမ်ားလွတဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ကစားပြဲၾကီးမွာ သင္သာဆိုရင္ ေရွ႕ဆက္ျပီး.... ကစားမလား… နားမလား ???
Photographer Hans Van De Vorst ရဲ႕ Nothing is Impossible ကို ႏွစ္ျခိဳက္စြာ ဘာသာျပန္ခံစား ေရးဖြဲ႕ပါသည္။
0 comments:
Post a Comment