ႏွင္းဆီတစ္ပြင္႔ရဲ႕ အိပ္မက္

ကၽြန္ေတာ႔္ အသက္ ၁၉ႏွစ္အရြယ္ ပထမဆံုး ေကာလိပ္ေက်ာင္း စတက္တဲ႕ ရက္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ပါေမာကၡၾကီးက သူ႕ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ပါတယ္. ျပီးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုလဲ ယခု အတန္းထဲမွာ ေရာက္ေနၾကသူခ်င္း တစ္ခါမွမသိခဲ႕ဖူး၊ မေတြ႔ခဲ႕ဖူးတဲ႕သူ အခ်င္းခ်င္း မိတ္ေဆြ ဖြဲ႕ၾကဖို႕ ေျပာဆို တိုက္တြန္းပါတယ္.. ဒီေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္လဲ မတ္တပ္ရပ္ျပီး ဘယ္သူနဲ႕ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ရင္ ေကာင္းမလဲ ဆိုတာ အတန္းထဲ လွည္႕ပတ္ ရွာေဖြၾကည္႕ေနမိတယ္.. ဒီစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ႕ပုခံုးကို တစ္စံုတစ္ေယာက္က လာပုတ္တဲ႕အတြက္ လွည္႕ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ အသားအေရေတြ တြန္႕ေနျပီး ျပံဳးရႊင္တဲ႕ မ်က္ႏွာေပးေလးနဲ႕ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အသက္ၾကီးေနတဲ႕ အဖြားအို တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္..

သူက ကၽြန္ေတာ္႕ကို မိတ္ဆက္စကား စေျပာပါတယ္.. “ ဟိုင္း ေကာင္ေလးေရ.. တို႕နံမည္က ရိုစ္႕ပါ.. အသက္က ၈၇ ႏွစ္ ရွိပါျပီ.. ငါတို႕ေတြ မိတ္ေဆြ ျဖစ္ၾကရေအာင္လား …. တို႕ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ၾကရေအာင္လားကြယ္”

ကၽြန္ေတာ္လဲ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ျပံဳးရယ္မိရင္းက အဖြားကို စိတ္လိုလက္ရ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ လိုက္ျပီး “ ဘာလို႕ ဒီေလာက္ ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္ေလးနဲ႕ ဒီေကာလိပ္ကို လာတက္ေနတာလဲဗ်” လို႕ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို စေနာက္ ခ်င္စိတ္နဲ႕ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ဟာသ ထုတ္ကာ ေမးလိုက္ပါတယ္…

အဖြားရိုးစ္႕က “ ေအာ္ တို႕က ဒီေကာလိပ္မွာ ခ်မ္းသာတဲ႕ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႕ ေတြ႔ျပီး လက္ထပ္ခြင္႕မ်ား ရမလားလို႕ေပါ႕.. ရလာခဲ႕ရင္ ကေလး တစ္ဒါဇင္ေလာက္ ယူမယ္.. ျပီးေတာ႕ အနားယူျပီးရင္ ခရီးေတြ အမ်ားၾကီး ထြက္မယ္ေလ” လို႕ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ျပီး ဟာသ လုပ္ပါတယ္..

“ အုိး သိပ္ေကာင္းတဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ဘဲ ” လို႕ျပန္ေျပာရင္းက သူ႕အေၾကာင္းကို စိတ္၀င္တစား စပ္စုၾကည္႕ မိပါတယ္… ဟုတ္တယ္ေလ အသက္ ၈၇ ႏွစ္ ဆိုတဲ႕ အရြယ္ဟာ ေက်ာင္းတက္ျပီး စာသင္ဖို႕ သိပ္ကို ခဲယဥ္းတဲ႕ အရြယ္ပါ.. ဒီအဖြားအို ရိုစ္႕ဟာ ဘယ္လို တြန္းအားေတြ၊ ဘယ္လို စိတ္ကူးေတြနဲ႕ ဒီေက်ာင္းကို လာတက္တယ္ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္႕အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထူးဆန္းျပီး စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္.. ဒါေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ကို ေမးခြန္းေတြ ေမးမိပါတယ္.. အဲဒီမွာ အဖြားအို ရိုစ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေျပာျပတဲ႔ သူ႕ရည္မွန္းခ်က္ေလးကို မွတ္သားစဖြယ္အျဖစ္ သိလာရတာက

“ တို႕ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္ေနခဲ႕တဲ႕ အိပ္မက္တစ္ခု အျမဲတမ္း ရွိခဲ႕တယ္… အဲဒါက ေကာလိပ္မွာ ပညာသင္ၾကားခြင္႕ရဖို႔ဆိုတဲ႕ အိပ္မက္ ကေလးပါဘဲ… တို႕က အဲဒီ အိပ္မက္ကို တစ္ေန႔မွာ မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရမယ္ ဆိုတဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ အျမဲတမ္း ထားရွိခဲ႕တယ္.. ဘယ္ေတာ႕မွ စိတ္အားမေလွ်ာ႕ခဲ႕ဘူး.. တို႔ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြ၊ အတားအဆီးေတြ အမ်ားၾကီး ၾကံဳခဲ႔ရတယ္.. ဒါေပမဲ႔ ဘယ္လိုအခက္အခဲ အတားအဆီးနဲ႔ၾကံဳၾကံဳ တို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ကို ဘယ္ေတာ႔မွ မေမ႔ဘူး။ ကဲ.. အခုေတာ႕ အဲဒီအိပ္မက္ကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ႏိုင္ျပီ။ တို႔ရည္မွန္းတဲ႔ ေကာလိပ္ကို တက္ႏိုင္ျပီ။ အသက္အရြယ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေရာက္ေနေန ျဖစ္ခ်င္တာကို ျဖစ္ခြင္႔ရတာ ဘယ္ေလာက္ ေက်နပ္ဖို႔ေကာင္းသလဲ” လို႕ သူ အိပ္မက္အေၾကာင္းကို ေျပာျပပါတယ္..

အတန္းျပီးတဲ႕အခ်ိန္မွာေတာ႕ သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ ကဲန္တန္း သြားျပီး ေခ်ာကလက္ ေမ႕ခ္ရွိတ္ အတူတူ ေသာက္ၾကပါတယ္.. အဖြားရိုစ္႔နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ဟာ တကယ္႕ကို သူငယ္ခ်င္း အရင္းအခ်ာေတြ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္.. ေနာက္ပိုင္းေတြမွာလည္း သူနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္း စကားေဖာင္ဖြဲ႕ျဖစ္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္ဟာ သူ႕ဆီကေန ဗဟုသုတေတြ အမ်ားၾကီးကို ရခဲ႕ပါတယ္.. အသက္အရြယ္ ၾကီးသူေတြဆီမွာ တန္ဖိုးျဖတ္မရႏိုင္တဲ႕ အေတြ႔အၾကံဳေတြ၊ ပညာဥာဏ္ ဗဟုသုတေတြ ရွိေနတတ္တယ္ မဟုတ္ပါလား…

အဖြားဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေကာလိပ္ၾကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ စံျပပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါတယ္. သူဟာ ဘယ္သူနဲ႕မဆို ခင္မင္ ရင္းႏွီးလြယ္ျပီး လူတိုင္းကလည္း သူ႕ကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾကတယ္.. သူ႕မွာရွိတဲ႔ အရည္အခ်င္းက အ၀တ္အစားကို အျမဲတမ္း ေသသပ္က်နစြာ ၀တ္ဆင္တတ္ျပီး.. အျမဲတမ္းလည္း ရယ္ေမာရႊင္ျပေနေလ႕ရွိေတာ႕ လူတုိင္းရဲ႕ အာရံုစူးစိုက္မႈကိုလည္း ရယူထားႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္.. သူဟာ အသက္အရြယ္ ၾကီးရင္႕ေနတဲ႔ အဖြားအိုတစ္ေယာက္နဲ႕ မတူဘဲ ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းေနဆဲ မိန္းမငယ္ေလး တစ္ေယာက္နဲ႕သာ တူတဲ႕အတြက္ ဇရာကို ဥပကၡာ ျပဳထားႏိုင္တဲ႕ တကယ္႕ အာဂ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္..

စာသင္ႏွစ္၀က္ အဆံုးမွာက်င္းပတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဘာလံုး အသင္းရဲ႕ ဂုဏ္ျပဳ ညစာစားပြဲမွာ ေက်ာင္းသားေတြက အဖြားရိုးစ္႕ကို စကားေျပာဖို႕ ဖိတ္ၾကားလိုက္ပါတယ္.. အဲဒီညမွာ သူ ကၽြန္ေတာ္တို႕လူငယ္ ေက်ာင္းသားေတြကို ေပးလိုက္တဲ႔ စကားလက္ေဆာင္ကို ကၽြန္ေတာ္႔ တစ္သက္ ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔ေတာ႔မွာ မဟုတ္ပါဘူး… သူဟာ စကားေျပာစင္ျမင္႔ေပၚကို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ တက္ေရာက္သြားျပီး သူ႕ကိုယ္သူ မိတ္ဆက္ ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ အျမဲအမွတ္ရေနမဲ႔ စကားေတြကို သူေျပာသြားခဲ႔ပါတယ္။

“ ကၽြန္မတို႕ဟာ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို အသက္ၾကီးျပီဆိုျပီး ကုိယ္လုပ္စရာ ရွိတာေတြကို ရပ္မပစ္သင္႕ပါဘူး… လုပ္စရာရွိတာေတြကို ဘာမွ မလုပ္ေတာ႕ဘဲ ရပ္လိုက္ျပီဆိုမွသာ အသက္ၾကီးသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္… ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြ လုပ္ေနေသးသေရြ႕ေတာ႕ ငယ္ရြယ္ ႏုပ်ိဳေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္.. ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ႕ ေနထိုင္ဖို႕ဆိုတာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ ၄ခု ရွိပါတယ္… အဲဒါေတြက

ရယ္စရာ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို ရွာေဖြျပီး အျမဲတမ္း ရယ္ေမာရႊင္ပ် ေနရမယ္.. ကိုယ္႕ပါတ္၀န္းက်င္မွာလဲ ကိုယ္နဲ႕ေတြ႔တဲ႕သူတိုင္းကို ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးေစႏိုင္ရမယ္…

ဘ၀အတြက္ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ႕ အိပ္မက္တစ္ခုခု ရွိကိုရွိရမယ္.. ကိုယ္႕အိပ္မက္ကို ဆံုးရွံဳးျပီဆိုရင္ ေသတာနဲ႕ အတူတူဘဲ.. မင္းတို႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ လူေတြအမ်ားၾကီးကို ေတြ႔ရပါလိမ္႕မယ္.. အဲဒီထဲကမွ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဟာ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ေတာင္ မသိၾကဘဲ ရွင္ရက္နဲ႕ ေသေနၾကတယ္.. ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ သူတို႕မွာ ဘ၀အတြက္ ဘာရည္မွန္းခ်က္မွ မရွိၾကဘဲ အသက္ရွင္ေနၾကတယ္.. ဒီလို ရည္မွန္းခ်က္မရွိတဲ႕ လူေတြဟာ ေသတာနဲ႕ အတူတူပါဘဲ…

အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕ ရင္႕က်က္လာတာဟာ အမ်ားၾကီး ကြဲျပားျခားနားပါတယ္… တကယ္လို႕ မင္းဟာ အသက္ ၁၉ႏွစ္ဆိုပါေတာ႕ .. အဲဒီမွာ ဘ၀တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း ဘာမွမလုပ္ဘဲ အိပ္ရာထဲမွာ လွဲေလ်ာင္းရင္း တစ္ႏွစ္လံုး အခ်ိန္ကုန္ဆံုးသြားခဲ႕ရင္ ဘာမွ အဓိပၸယ္မရွိဘဲ မင္းအသက္ဟာ ၂၀ႏွစ္ျပည္႕သြားမယ္.. ဒီလိုပါဘဲ အဘြားဟာ အသက္၈၇ႏွစ္ရွိျပီ. ဘာမွမလုပ္ဘဲ အိပ္ရာထဲမွာ အိပ္ေနရင္းနဲ႕ အခ်ိန္ ကုန္ဆံုးသြားခဲ႕မယ္ဆိုရင္ တစ္ႏွစ္ကုန္တဲ႕ခါ အသက္ ၈၈ႏွစ္သာ ျပည္႕သြားမယ္.. ဒါေပမဲ႕ ဘာမွ တိုးတက္မႈ ရွိမလာဘူး.. အဓိပၸာယ္ရွိတဲ႕ အသက္ရွင္သန္ျခင္း ျဖစ္မလာဘူး… လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ အလြယ္တကူ အသက္ၾကီး လာတယ္.. အဓိပၸာယ္ရွိတဲ႕ ရွင္သန္ျခင္းျဖစ္ဖို႕အတြက္ ကိုယ္႕ရည္မွန္းခ်က္ဘာလဲ၊ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ဘာလဲ ဆိုတာ ရွာေဖြျပီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနရမယ္.. ကိုယ္႕အစြမ္းအစကို ေဖာ္ထုတ္ေနရမယ္.. ဒါမွလဲ ကိုယ္ဟာ အသက္ၾကီးတာ သက္သက္ မဟုတ္ဘဲ အသက္နဲ႕အတူ ရင္႕က်က္လာမယ္..

ကိုယ္လုပ္ခဲ႕တာေတြအတြက္ ဘယ္ေတာ႕မွ ေနာင္တ ျပန္မရပါနဲ႕.. အဲလို ေနာင္တ ျပန္မရဖို႕အတြက္လဲ လုပ္သင္႕လုပ္ထိုက္တာကို အခ်ိန္ရတုန္းမွာ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ႕ပါ.. ကိုယ္မလုပ္ခဲ႕မိတဲ႕ အရာေတြအတြက္ အသက္ၾကီးလာမွ ေနာင္တ ျပန္မရေအာင္ ခုခ်ိန္ကတည္းက ကိုယ္႕ဘ၀အတြက္ လုပ္သင္႕လုပ္ထိုက္တာေတြကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ႕ရပါမယ္.. ေနာင္တရတတ္တဲ႕ လူစားေတြဟာ ေသရမွာကိုလဲ ေၾကာက္တတ္ၾကတယ္.. ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို ျဖစ္ေအာင္၊ ကိုယ္႕အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ႕ လူမ်ိဳးေတြဟာ ေနာင္တလဲမရွိသလို ေသျခင္းကိုလဲ မေၾကာက္ရြံ႕တဲ႕ လူေတြသာျဖစ္တယ္… ”

အဖြားရိုးစ္႕ဟာ သူ႕ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ျပည္႕၀လွတဲ႕ စကားေတြအျပီးမွာ ႏွင္းဆီပန္းရဲ႕ အိပ္မက္ သီခ်င္းေလးကို သီဆိုျပီး သူ႕စကားေျပာကို အဆံုးသတ္လိုက္ပါတယ္.. သူဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြ အားလံုးအတြက္ အေကာင္းဆံုး၊ အဓိပၸါယ္ရွိဆံုး ဘ၀ေနနည္းကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ႕သူပါ..

စာသင္ႏွစ္ျပီးဆံုးတဲ႕အခါမွာ အဖြားရိုစ္႕ဟာလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕အတူတူ ေကာလိပ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ျပီးဆံုးခဲ႕ပါတယ္.. ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္မွာ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႕ သူကိုယ္တိုင္ တက္ေရာက္ျပီး ဘြဲ႕လက္ခံ ယူခဲ႕ပါတယ္.. ထူးဆန္းတဲ႔ တိုက္ဆိုင္မႈက ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္အျပီး တစ္ပတ္ျပည္႕တဲ႔ ေန႕မွာေတာ႕ အဖြားရိုစ္႕ဟာ သူရဲ႕ အိပ္ယာထက္မွာဘဲ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ ကြယ္လြန္ သြားခဲ႕ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဘ၀မွာ ေနာင္တမရေအာင္ ေနထိုင္ဖို႕ အသိတရားေတြ သင္ၾကား ျပသေပးခဲ႕တဲ႕ အဖြားရဲ႕ စ်ာပနကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေကာလိပ္က ေက်ာင္းသား အားလံုးေပါင္း ၂၀၀၀ေက်ာ္ဟာ ေလးစားခ်ီးက်ဴးျခင္း မ်ားစြာနဲ႕ တက္ေရာက္ခဲ႕ၾကပါတယ္.. ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ အဖြားရိုစ္႕ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူငယ္ေလးေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး စံနမူနာ ယူစရာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ႕ပါတယ္…

ခင္ဗ်ားတို႔မွာလည္း ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ႔ အိပ္မက္တစ္ခု ရွိျပီဆို အဖြားရိုစ္႔ကို နမူနာယူျပီး မေလ်ာ႔ေသာဇြဲနဲ႔ မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းပါရေစလားဗ်ာ။

CHICKEN SOUP FOR THE COLLEGE SOUL မွ Dan Clark ရဲ႕ Never Too Old To Live Your Dream ကို ဘာသာျပန္ျခင္းျဖစ္ပါသည္..