တစ္ရက္မွာ အသားငါးေတြ ကုန္ေျခာက္ေတြ ေရာင္းခ်တဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲကို ေခြးတစ္ေကာင္ဟာ တန္းတန္းမတ္မတ္ ၀င္လာခဲ့ပါတယ္.. ဆိုင္ရွင္ျဖစ္သူဟာ အဲဒီေခြးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေမာင္းထုတ္ေပမဲ့လို႔ ေမာင္းထုတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဆိုင္ထဲကေနထြက္သြားလိုက္ ခနၾကာေတာ့ ျပန္၀င္လာလိုက္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ လုပ္ေနတာေတြ႔ေတာ့ ဆိုင္ရွင္က သူ႔စိတ္ထဲမွာ ထူးျခားတယ္လို႔ ထင္လာမိပါတယ္.. ဒါနဲ႔ ေခြးရဲ႕ အနားကို တိုးကပ္သြားတဲ့အခါမွာ ေခြးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာ ကိုက္ခ်ီထားတဲ့စာရြက္ပိုင္းေလးတစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ပါတယ္.. စာရြက္ေလးကို ယူၿပီး ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “၀က္အူေခ်ာင္း၁၂ေခ်ာင္းနဲ႔ သိုးေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္း ေရာင္းေပးလိုက္ပါရန္ႏွင့္ ေခြးပါးစပ္ထဲတြင္ ပိုက္ဆံ ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္ ” လို႔ ေရးထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္.. ဆိုင္ရွင္ဟာ ေခြးပါးစပ္ထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တကယ္ကို ၁၀ေဒၚလာတန္ တစ္ရြက္ကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္..
ဒါနဲ႔ ပိုက္ဆံကိုယူလိုက္ၿပီး ၀က္အူေခ်ာင္း ၁၂ေခ်ာင္း၊ သိုးေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္း၊ ျပန္အမ္းေငြရယ္ကို ေသခ်ာ ထုပ္ပိုးၿပီး ေခြးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို ထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေခြးဟာ အဲဒီအထုပ္ကို ေသခ်ာကိုက္ခ်ီၿပီး ဆိုင္ထဲကေန ျပန္ထြက္သြားပါတယ္.. ဆိုင္ရွင္ဟာ အဲဒီေခြးအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္၀င္စားမိပါတယ္.. ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္လဲ ေရာက္ေနၿပီမို႔ ထိုေခြးေနာက္ကို လိုက္ၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီး ဆိုင္ကို ကမန္းကတန္း ပိတ္လိုက္ကာ ထြက္ခြာသြားတဲ့ ေခြးရဲ႕ အေနာက္ကို အျမန္လိုက္ပါေတာ့တယ္.. ေခြးထြက္သြားတဲ့ လမ္းမအတိုင္း လိုက္ခဲ့ရာမွာ မီးပိြဳင့္တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ လမ္းတစ္ဖက္ကို ျဖတ္ကူးဖို႔ျပင္ေနတဲ့ ေခြးကို သူ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္.. ေခြးဟာ သူ႔ပါးစပ္မွာကိုက္ခ်ီထားတဲ့ အထုပ္ကို ခ်လိုက္ၿပီး လူကူးမ်ဥ္းကို ျဖတ္ကူးသူေတြအတြက္ ထားထားတဲ့မီးပိြဳင့္က ခလုပ္ကို ခုန္ၿပီး သူ႔လက္နဲ႔ ဖိႏွိပ္လိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ့ အထုပ္ကို ျပန္ေကာက္ခ်ီလိုက္ကာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ဆိုင္းေနပါတယ္.. လူကူးမီးလံုးေလး စိမ္းသြားတဲ့အခါမွ ေခြးဟာ လမ္းတစ္ဘက္ကို ျဖတ္ကူးသြားပါတယ္.. ဆိုင္ရွင္ကလည္း ေခြးေနာက္ကို ဆက္ၿပီး လိုက္ခဲ့ပါတယ္..
ဘတ္စ္ကားဂိတ္တစ္ခုကို အေရာက္မွာ ေခြးဟာ ကားဂိတ္က အခ်ိန္ဇယားကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ပါတယ္.. ဆိုင္ရွင္ဟာ အေျခအေနေတြကို အံ့ၾသစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္.. အခ်ိန္ဇယားကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ေခြးဟာ ခရီးသည္ေတြ ကားေစာင့္ဖို႔ လုပ္ထားေပးတဲ့ ထိုင္ခံုတစ္ခုမွ အက် ၀င္ထိုင္လုိက္ပါတယ္… ဘတ္စ္ကားတစ္စီး ေရာက္လာတဲ့အခါ ကားေရွ႕ကိုသြားၿပီး ကားနံပါတ္ကို သြားၾကည့္ဟန္တူတဲ့ ေခြးရဲ႕ အျပဳအမူကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္.. ၿပီးေတာ့ သူစီးမဲ့ကား ဟုတ္ပံုမရတဲ့အတြက္ ထိုင္ခံုမွာ ျပန္လာထိုင္ပါတယ္.. ေနာက္ထပ္ ကားတစ္စီး ထပ္ေရာက္လာျပန္ေတာ့ ခုနက အတိုင္း ကားေရွ႕ကနံပါတ္ကို သြားၾကည့္ပါတယ္.. ဒီတစ္ခါေတာ့ သူစီးမဲ့ကားျဖစ္ပံုရပါတယ္.. အဲဒီေခြးဟာ ဖြင့္လာတဲ့ ကားတံခါးကေန ကားေပၚကို တက္ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္.. လိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ဆိုင္ရွင္ဟာ ပါးစပ္ဟၿပီး အံ့ၾသတႀကီး ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနရာကေန ကမန္းကတန္း ကားေပၚကို ေျပးတက္လိုက္ရပါတယ္.. ဒီေခြးသြားတဲ့ ခရီးလမ္းဆံုးထိ သူလိုက္ၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားမိပါၿပီ။
ဘတ္စ္ကားဟာ ၿမိဳ႕ထဲလမ္းကေန တစ္ေျဖးေျဖး ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္က လူေနရပ္ကြက္ေတြကို ေရာက္လာပါၿပီ.. ေခြးဟာလည္း ပတ္၀န္းက်င္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ၾကည့္ၿပီး ကားေပၚပါလာရင္း တစ္ေနရာအေရာက္မွာ ထိုင္ရာက ထလိုက္ၿပီး ကားေရွ႕ပိုင္းကို ထြက္လာပါတယ္.. ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေျခ ၂ေခ်ာင္းေပၚ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး ဘတ္စ္ကား ရပ္တဲ႔ခလုပ္ကို ေရွ႕ေျခေထာက္နဲ႔ ဖိလိုက္ပါတယ္.. ကားရပ္ၿပီး တံခါးဖြင့္သြားတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကားေပၚကေန ဆင္းသြားပါတယ္.. သူ႔ရဲ႕ပါစပ္ထဲမွာေတာ့ ဆိုင္ကေန ၀ယ္လာတဲ့ အထုပ္ကေလးက ကိုက္ခ်ီရက္သားေလးနဲ႔ပါဘဲ… ဆိုင္ရွင္ဟာလည္း ေခြးရဲ႕ ေနာက္ကေန ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္ပါသြားျပန္ပါတယ္..
ေခြးဟာ လမ္းသြယ္ေလးတစ္ခုအတိုင္း ၀င္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ၿခံတစ္ၿခံထဲဲကို ၀င္ေရာက္သြားပါတယ္.. ၿခံထဲက လမ္းကေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ တစ္ထပ္တိုက္တစ္လံုး ေရွ႕မွာ ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔ပါးစပ္မွာ ကိုက္ခ်ီလာတဲ့ အထုပ္ကို ေလွကားထစ္ေပၚမွာ ခ်လိုက္ပါတယ္.. ၿပီးေတာ့ အိမ္နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းအထိ ေနာက္ျပန္ဆုတ္သြားၿပီး အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ျပန္ေျပးလာကာ အိမ္တံခါးကို သူ႔ကုိယ္လံုးနဲ႔ ၀င္တိုက္ပါေတာ့တယ္… တစ္ခါ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ၿပီး အိမ္တံခါးကို ျပန္ေျပးတိုက္ျပန္ပါတယ္.. ဒီလိုနဲ႔ ခပ္ေ၀းေ၀းကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ ေျပးလာၿပီး အိမ္တံခါးကို ကိုယ္လံုးနဲ႔ တိုက္ဖြင့္လိုက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အခါအခါ လုပ္ေနတာကို ေခြးေနာက္လိုက္လာတဲ့ ဆိုင္ရွင္ဟာ လမ္းေပၚကေန စိတ္၀င္တစား ေငးေမာၾကည့္ရႈေနပါတယ္..
အဲဒီေခြးဟာ သူ႔ကုိယ္လံုးနဲ႔ တံခါးကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ တြန္းတိုက္ေနေပမဲ့ အထဲက ဘာတံု႔ျပန္သံမွ မၾကားရပါဘူး။ ဒီေနာက္ေတာ့ အိမ္နဲ႔ ကပ္ေနတဲ့ အုတ္တံတိုင္းၾကားထဲကို ၀င္ၿပီး ျပဴတင္းတံခါးကို သူ႔ေခါင္းနဲ႔ သြားသြားေဆာင့္ပါတယ္.. အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပဴတင္းတံခါးနဲ႔ သူ႔ေခါင္းနဲ႔ သြားသြားေဆာင့္ၿပီးေတာ့ တစ္ခါ အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီးေရွ႕မွာ လာထိုင္ေစာင့္ျပန္တယ္.. ခဏအၾကာမွာေတာ့ လူခပ္ႀကီးႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ တံခါးကို လာဖြင့္ၿပီးေတာ့ ေခြးကို ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုၿပီး လက္သီးေတြနဲ႔ထိုး ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ရိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ပါတယ္.. ဒီအခါမွာ လမ္းမေပၚကေန ၾကည့္ေနတဲ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဟာ ဆက္ၿပီး ဒီတိုင္း ၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ အေျပးအလႊားသြားေရာက္လို႔ “ေဟ့.... ေဟ့.. ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုလူလဲ… ဒီေလာက္ေတာင္ အသိဉာဏ္ရွိတဲ့ ေခြးကို ဘာလို႔မ်ား ရက္ရက္စက္စက္ ရိုက္ႏွက္ေနရတာလဲ.. ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္ တစ္သက္မွာ ဒီေလာက္ ဉာဏ္ေကာင္းၿပီး လိမၼာတဲ့ေခြးမ်ိဳး တီဗီထဲမွာကလြဲလို႔ အျပင္မွာ ဒီတစ္ခါဘဲ ေတြ႔ဖူးတယ္.. ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္ထိေတာ့ မရိုက္ႏွက္သင့္ပါဘူး.. တကယ္တမ္းဆိုရင္ ဒီေလာက္ေတာင္ တတ္သိလိမၼာေနတဲ့ ေခြးကို ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ခ်ီးေတာင္ ခ်ီးက်ဴးရမွာ၊ ဒီေခြးကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အတြက္ ခင္ဗ်ား ဂုဏ္ယူရမွာ ” ဆိုၿပီး ၀င္ေရာက္တားျမစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ အဲဒီလူက ဆိုင္ရွင္ကို “ဘာဗ်… ဒီေလာက္ေလးကို အသိဉာဏ္ရွိတယ္လို႔ ေခၚတယ္ ဟုတ္လား.. ဒီငထံု ငအက ဒီတစ္ပတ္ထဲမွာ သူယူသြားရမဲ့ အိမ္ေသာ့ကို ေမ့သြားတာ ၂ခါရွိၿပီ.. ဒီေလာက္ ဉာဏ္နည္းတဲ့ ေကာင္ကို ဒီလို အျပစ္ေပးမွ ေတာ္ရံုက်မွာ.. ” လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္…. ဆိုင္ရွင္ဟာ အဲဒီလူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး “ကိုယ့္မွာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အရာ၀တၳဳကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာေတာင္မွ တန္ဖိုးကို မသိတတ္တဲ့သူဟာ ခင္ဗ်ားလို လူမ်ိဳးဘဲ…. ခင္ဗ်ားဟာ ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေပး အၿမဲတမ္း အျပစ္ျမင္ေနမဲ့ လူစားမ်ိဳး.. ကိုယ့္အေျခအေနကို ေက်နပ္ႏိုင္ျခင္း မရွိတဲ့ လူမ်ိဳးပါဘဲ” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး တတ္သိလိမၼာတဲ့ ေခြးကို တစ္ခ်က္ငဲ့ ၾကည့္လိုက္ၿပီး စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ အဲဒီအိမ္ေရွ႕ကေန လွည့္ထြက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒီေခြးပိုင္ရွင္လိုပါဘဲ အခ်ိဳ႕ေသာသူေတြဟာ မိမိမွာ ရရွိထားတဲ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမ်ားကို တန္ဖိုးထားဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကသလို၊ အခ်ိဳ႕ကလည္း မိမိရရွိထားတဲ့ ရာထူး၊ မိမိရဲ႕ လုပ္ငန္းအေနအထား၊ မိမိရဲ႕ဘ၀ကို စိတ္ေက်နပ္ႏိုင္ျခင္းမရွိ၊ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း မသိဘဲ အၿမဲတမ္း စိတ္ပ်က္ညီးတြား ေနတတ္ၾကပါတယ္.. အခ်ိဳ႕ေသာ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ အထက္လူႀကီးမ်ားဟာလည္း မိမိမွာ ရွိေနတဲ့ ၀န္ထမ္းေကာင္းေတြကို ဘယ္ေလာက္ဘဲ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေပး၊ အေကာင္းမေျပာဘဲ အၿမဲတမ္း အျပစ္တင္ေနတတ္ၾကတယ္.. အႀကံဥာဏ္ေကာင္းမ်ား ေပးရင္ေတာင္ လက္ခံႏိုင္ျခင္း မရွိၾကပါဘူး... ဒီလို လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ လုပ္ၾကရတဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြဟာ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မေပ်ာ္ပိုက္ေတာ့ဘဲ အလုပ္ေျပာင္းတာမ်ိဳး၊ အလုပ္ထြက္ၾကတာမ်ိဳးေတြ မၾကာခန ျဖစ္လာရပါတယ္.. ကုိယ့္အလုပ္သမားေတြ ေတာ္ရင္ေတာ္သလို ေကာင္းရင္ေကာင္းသလို ခ်ီးက်ဴးႏိုင္တဲ့ စိတ္မ်ိဳး မရွိၾကဘဲ အၿမဲတမ္း အျပစ္တင္ေနရင္ ဒီလိုလုပ္ငန္းခြင္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္သာယာဖြယ္ လုပ္ငန္းခြင္မ်ိဳး မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး… ဒါေတြဟာ သူတစ္ပါးကို ခ်ီးက်ဴးစကားဆိုဖို႔ ၀န္ေလးတဲ့စိတ္ရယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုက လြဲလို႔ က်န္တာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အေကာင္းမျမင္ႏိုင္တဲ့ အတၱေတြရဲ႕ ဖံုးလႊမ္းထားျခင္း ခံထားရတာေၾကာင့္ရယ္ ျဖစ္ပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္/မတို႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ မၾကာခန ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္.. စဥ္းစားမိတာက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေရာ ေခြးပိုင္ရွင္လို လူစားမ်ိဳးလား၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးသူကိုျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးထားဖို႔ သတိမရဘဲ အျပစ္သာ ျမင္ေနတတ္သူလား.. အတၱႀကီးေနသူလား ဆိုတာပါဘဲ.. ဒီလိုဆိုရင္ ေခြးပိုင္ရွင္လို လူစားမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္.....။
0 comments:
Post a Comment