တကယ္လို႔ အသက္ရွင္ခဲ့ရင္ ဒီသစ္ပင္ကို လာၾကည့္ပါ

သတင္းစာ တစ္ခုမွာ "တကယ္လို႔ အသက္ရွင္ခဲ့ရင္ ဒီသစ္ပင္ကို လာၾကည့္ပါ" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔အတူ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အတြင္းမွ နာဇီ စစ္သာသည္ပံုမ်ား၊ နာဇီအက်ဥ္စခန္းပံု အေျမာက္အမ်ားတြင္နဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္ေတြရဲ႕ စိတ္ကို အျပည့္အဝ ဆြဲေဆာင္ေနတဲ့ ဤျဖစ္ရပ္မွန္ ဝတၱဳေလးဟာ ေနာင္းေနာင္ရဲ႕ စိတ္ကိုလည္း အျပည့္အဝ ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ စိတ္ဝင္စားစြာနဲ႔ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ တကယ္ဘဲ သူရဲ႕ေကာင္း Roddick ရဲ႕ သူရဲေကာင္းပီသတဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားကို ဘယ္လို႔ မေလးစားကို မေနႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္.. ခြန္လားလည္းရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာကို ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ေပ့ါ။ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္းေနာင္ ခ်စ္တဲ့ မိသားစုေတြ ကိုလည္း ဤစာကို ဖတ္ခ်င္းအားျဖင့္ တစံုတစ္ခု ရေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္.......

့္

စစ္အက်ဥ္းသားထားရာ စခန္းဆီ အပို႔မခံရခင္က Roddick ဟာ အဂၤလန္စစ္တပ္က ယာဥ္ေမာင္းတစ္ဦးျဖစ္တယ္။ နာဇီေတြက သူ႔ကိုဖမ္းမိခ်ိန္ ယာဥ္ေမာင္းသမားလုိလို႔ သူ႔ကို ထရပ္ကားေမာင္းဖုိ႔ ေစခုိင္တယ္။ အစာငတ္ၿပီး ေသသြားတဲ့ အက်ဥ္းက်စစ္သား၊ အသတ္ခံရတဲ့ အဂၤလန္စစ္သားေတြကို Roddick က ေန႔တိုင္း ထရပ္ကားနဲ႔တင္ၿပီး ျမွဳပ္ႏွံဖို႔ သယ္ပို႔ေပးရတယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္အက်ဥ္းသားေတြထဲမွာ ကားေမာင္းတတ္သူေတြ မနည္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူကမွ နာဇီရဲ႕ လက္ကိုင္တုတ္မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ၾကဘူး။

Roddick တစ္ေယာက္ပဲ ဒီအလုပ္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ တျခား အက်ဥ္းသားေတြကိုလည္း က်န္ေက်ာက္လိုက္၊ ဆဲဆိုလုိက္နဲ႔ သူအေပၚစီး ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ ပို၍ ေဒါသထြက္စရာေကာင္းတာက Roddick ဟာ အသက္မေသေသးတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြကိုလည္း ျမွဳပ္ႏွံဖို႔ ကားေပၚပစ္တင္တာကိုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်စစ္သားေတြက သူ႔ကို မုန္းၾကတယ္။ သူ႔ကို "ႏုိင္ငံေရာင္းစားတဲ့ သူခုိး"၊ "ေနာက္လိုက္ေခြး" လို႔ ဆဲဆိုၾကတယ္။

စစ္အက်ဥ္းသားေတြ သူ႔ကိုမုန္းေပမယ့္ နာဇီေတြက သူ႔ကို တစ္ေန႔တျခား အယံုအၾကည္ရွိလာခဲ့တယ္။ စစတုန္းက အေလာင္းေတြ သယ္ပို႔ရမွာ Roddick နဲ႔အတူ နာဇီစစ္သားေတြ လိုက္ပါတတ္ေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ကို ယံုၾကည္လာေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းပဲ အေလာင္းေတြကို သယ္ပို႔ေတာ့တယ္။ အက်ဥ္းက် စစ္သားေတြက သူ႔ကိုအၿငိဳးထားၿပီး မုန္းၾကတာေၾကာင့္ လစ္ရင္လစ္သလို သူ႔ကို အသက္အႏၱရာယ္ ထိခုိက္္ေစတဲ့အထိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ဝိုင္းရုိက္ခဲ့ဖူးတယ္။

တစ္ခါက အက်ဥ္းက် စစ္သားေတြရဲ႕ ရုိက္ႏွက္ထိုးႀကိတ္တာကို Roddick ခံရၿပီး လက္တစ္ဘက္ ဆံုးရႈံးသြားခဲ့တယ္။ လက္တစ္ဘက္ မရွိေတာ့လို႔ ကားေမာင္းမရေတာ့တဲ့သူ႔ကို နာဇီေတြက ရက္ရက္စက္စက္ စြန္႔ပစ္လုိက္တယ္။ နာဇီအစြန္႔ပစ္ခံရတဲ့ Roddick ဟာ အက်ဥ္းသားစစ္သားေတြရဲ႕ မုန္းတီး ရုိက္ႏွက္မႈကို မၾကာခဏခံရၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္က်န္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တယ္။

ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္္ တစ္ရက္မွာ အဂၤလန္ သတင္းစာထဲကေန " ကၽြန္ေတာ့္ကို ကယ္ခဲ့သူက ကၽြန္ေတာ္အမုန္းဆံုးသူ ျဖစ္တယ္" ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါခဲ့တယ္။ ေဆာင္းပါးထဲမွာ စာေရးဆရာက "ကၽြန္ေတာ္ အက်ဥ္းက်ခဲ့တုန္းက အက်ဥ္းစခန္းမွာ Roddick ဆိုတဲ့ သစၥာေဖာက္တစ္ေယာက္ ရွိခဲ့တယ္။ သူဟာ နာဇီစစ္တပ္အတြက္ အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္ေတာ္မေသေသးဘူး။ ဒါေပမဲ့ Roddick က အေလာင္းေတြျမွဳပ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ အတင္းအဓမၼ ကားေပၚ ပစ္တင္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေန႔က ကားဟာ လမ္းတစ္ဝက္အေရာက္မွာ ရပ္သြားခဲ့တယ္။ Roddick က ေသလုေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သစ္ပင္္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္ ေပြ႔ေခၚသြားၿပီး ေပါင္မုန္႔တခ်ိဳနဲ႔ ေရတစ္ပုလင္း ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္ကို " တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားအသက္ရွင္ခဲ့ရင္ ဒီသစ္ပင္ကို လာၾကည့္္ပါ" လို႔ မွာၿပီး ထြက္သြားခဲ့တယ္" လို႔ ေရးသားထားတယ္။

သတင္းစာ ထုတ္ေဝၿပီး တစ္လအတြင္းမွာ အဂၤလန္က အၿငိမ္းစား စစ္သား (၁၂) ဦးရဲ႕ ဖုန္းကို သတင္းစာတိုက္က လက္ခံရရွိခဲ့တယ္။ ထူးဆန္းတာက ဒီအၿငိမ္းစား စစ္သားေတြဟာ အက်ဥ္းစခန္းတစ္ခုထဲမွာပဲ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရသူေတြျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ကိုလည္း Roddick က သစ္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္မွာ ထားခဲ့တယ္လို႔ဆိုတယ္။ Roddick ကလည္း သူတို႔ကို " တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားအသက္ရွင္ခဲ့ရင္ ဒီသစ္ပင္ကို လာၾကည့္ပါ " လို႔ မွာခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။

အာရုံခံစားမႈေကာင္းတဲ့ သတင္းစာအယ္ဒီတာက သူတုိ႔ေျပာတဲ့သစ္ပင္မွာ ထူးျခားမႈ တစ္ခုခုရွိႏုိင္မယ္ဆုိၿပီး အၿငိမ္းစား စစ္သား (၁၃) ဦးနဲ႔အတူ အဲဒီသစ္ပင္ကို သြားရွာခဲ့ၾကတယ္။ ဆယ္စုနွစ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေပမယ့္ ေတာေတာင္ဝန္းက်င္ေတြက အရင္အတိုင္းပဲ။ အဲဒီ သစ္ပင္ႀကီးလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ စစ္သားတစ္ဦးက သစ္ပင္ကိုေပြ႔ဖက္ၿပီး ေတြးေတာစဥ္းစားေနရာက သစ္ပင္နားက သစ္ေခါင္းတစ္ခုကို ရုတ္တရက္ သတိထားမိလိုက္တယ္။ သစ္ေခါင္းထဲ ဝင္ၾကည့္ၾကေတာ့ သစ္ေခါင္းထဲမွာ သံေခ်းအထပ္ထပ္ တက္ေနတဲ့ သံေသတၱာတစ္လံုးကို ေတြ႔တယ္။ သံေသတၱာကို သစ္ေခါင္းထဲကေန ခဲရာခဲဆစ္ ဆြဲထုတ္ၿပီး ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေသတၱာထဲမွာ ဝါက်င္က်င္ မွတ္စုစာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ ဓါတ္ပံုတစ္ခ်ဳိ႕ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

သတင္းေထာက္ေတြက မွတ္စုစာအုပ္ကို တစ္ရြက္ခ်င္း လွန္႔ၾကည့္ၾကတယ္။ " ဒီကေန႔ စစ္သားတစ္ဦးကို ငါကယ္ထုတ္လုိက္ျပန္ၿပီ။ တကယ္လို႔ သူအသက္ရွင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ (၂၈) ဦးေျမာက္ စစ္သားပဲ.... "

" ဒီကေန႔ စစ္သား အေယာက္ (၂၀) ေသသြားရျပန္ၿပီ...."

" မေန႔ညက စစ္သားေတြ ငါ့ကို ထိုးႏွက္ၾကတယ္။ ငါေတာင့္ခံၿပီး အသက္ရွင္မယ္။ အျဖစ္မွန္ကို ေျပာလို႔မျဖစ္ဘူး။ စစ္သားေတြအမ်ားႀကီး ငါကယ္ရဦးမယ္...."

ဒီအခ်ိန္က်မွ Roddick ရဲ႕ အျဖစ္မွန္ကို လူေတြသိသြားေတာ့တယ္။ သူကယ္ခဲ့လို႔ အသက္ရွင္က်စ္ရစ္ခဲ့တဲ့ အၿငိမ္းစား စစ္သားေတြရဲ႕ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြရြဲလို႔...... လက္စသတ္ေတာ့ အက်ဥ္းစခန္းမွာ လူအမုန္းခံရဆံုးသူက သူရဲေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ေနခဲ့ပါေပ့ါလား!!!!

Roddick ရဲ႕ မွတ္တမ္းအရ သူကယ္ခဲ့တဲ့ အက်ဥ္းက် စစ္သားေပါင္း (၃၆) ဦး ရွိပါတယ္။ အခု အသက္ရွင္ေနသူက (၁၃) ဦး ရွိခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ မွတ္စုနဲ႔ သူခုိးရိုက္ခဲ့တဲ့ နာဇီစစ္သားေတြရဲ႕ အက်ဥ္းသားအေေပၚ ရက္စက္ပံုေတြက နာဇီစစ္တပ္ကို စြဲခ်က္တင္ဖို႔ အေကာင္းဆံုး သံမဏီ သက္သက္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သတင္းစာမွာ Roddick ရဲ႕ အျဖစ္မွန္ကို တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ Roddick ဟာ သူရဲေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့တဲ့အျပင္ လူအမ်ားက သူ႔ကို သစ္ပင္ႀကီးေအာက္ အေရာက္သြားၿပီး ဂါဝရျပဳခဲ့ၾကတယ္။

လူတိုင္းလူတိုင္း လွပျပည့္စံုတဲ့ ဘဝရွိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္္တၾကတယ္။ တကယ္လို႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ လူအမ်ားရဲ႕ စက္ဆုပ္ရြံ႕ရွာ၊ အထင္ေသးတာကို ခံေနရသည့္တုိင္ သူ႔ယံုၾကည္မႈကို လက္ကိုင္ထားၿပီး သူ႔ရဲ႕ သမိုင္းေပးတာဝန္ကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရင္ သူ႔တစ္သက္က အႏႈိင္းမရွိ ထြန္းလင္းေတာက္ပမွာ အမွန္ပါပဲ။ အသက္ရွင္ေနတုန္း အလင္းမဲ့ခဲ့ရေပမယ့္ အသက္ေသဆံုးၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ နာမည္က မေမ့မေပ်ာက္ က်န္ရစ္ခဲ့မွာ ဧကန္ျဖစ္ပါတယ္။

မူရင္းေရးသားသူ - Cheng Gang

ႏုိင္းႏုိင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။